Na twee jaar werken en sparen, kon ik een jaar gaan reizen. Pas toen ervaarde ik dat er letterlijk een hele wereld voor me klaar lag om te ontdekken, met mensen uit alle hoeken van de wereld met ieder een eigen verhaal, overtuiging en gewoonten. De plekken, dingen en dieren die ik heb gezien en de mensen die ik heb ontmoet waren geweldig. Het heeft me ook laten zien dat er niet één juiste manier van leven is of van zijn. Want waar ik ook kwam, het was overal anders en daar op die plek of voor die dieren of die mensen was dat normaal en ging dat goed.
Toen toch weer terug naar Nederland en zoals dat gaat werd ik volledig opgeslokt door, nou ja, het leven zelf. Op kamers, een HBO studie en tijdens mijn afstuderen beginnen met je aangeboden baan, een huis kopen en daar dan natuurlijk ook naar toe verhuizen. En terwijl mijn verantwoordelijkheden groeiden was ik ineens geen Vitaliteits coördinator meer (wat wel leuk was geweest met een studie vitaliteitsmanagement), maar een operational manager die een grote fitness en gezondheidsclub aanstuurde, 60 uur in de week werkte en ook nog even een post-HBO opleiding tot Lifestyle Coach erbij deed. Gooi er nog wat familie en relatie problemen, zoals iedereen wel iets heeft, bij voor een redelijk sterke cocktail. Ergens had ik gelukkig de ingeving om ook weer wat met yoga te willen doen en ben ik een maand naar Bali geweest voor een 200h yoga teacher training met de Peaceful Warriors (hey weer peace and war in een combi, begin je de rode draad al te zien?). Wauw! Wat een inzichten, wat een ruimte, ik kwam stralend terug. En toch…ondanks nog meer persoonlijk werk…gewoon weer verder gaan waar je gebleven was.
Je raad het al…het duurde niet lang voordat het vuur in mij een vlammetje was en uiteindelijk alleen nog maar een vonkje. In die 7 jaar tijd heb ik geen enkele keer de tijd genomen om gewoon te ademen en te luisteren naar dat zachte stemmetje in mij dat alle antwoorden al had. Mijn vuur was weg, mijn vreugde was weg en dat zonnetje dat normaal door mij heen schijnt was nergens meer te bekennen. MAAR, mijn vuur was nog net niet uit en als je valt sta je weer op. Dus ik besloot mijn leven drastisch om te gooien en weer dat te gaan doen waarvan ik wist dat het me weer tot leven zou brengen. Reizen en de wereld in! Relatie klaar, baan opgezegd, huis verkocht en gaan!
Ik besloot de komende 365 dagen te investeren in mijzelf. Dat ging in verschillende fases. Waarvan de eerste begon in Zuid-Italië. Drie maanden lang heb ik heel veel gerust en heel veel gehuild. Netflix was mijn beste vriend en James Alexander Malcom MacKenzie Fraser (if you know you know) kwam het dichtst bij wat je een lover zou kunnen noemen. In de momenten dat ik energie had heb ik genoten van mijn Italiaanse taalcursus, prachtige stranden en dorpjes, kooklessen en natuurlijk heerlijk Italiaans eten (ja heel erg Eat, Pray, Love). Daarna was ik weer een beetje opgeladen en klaar voor stap twee, connectie met mezelf. Ik vloog naar Costa Rica. De overweldigend mooie natuur zorgde ervoor dat ik de verbinding vond met alles om me heen. De natuur, de dieren, andere mensen en mezelf. Mijn 300h yoga teacher training bij Pranaluz was de kers op de taart. Een maand lang iedere meditatie en yoga. Mijn schouders konden aan het eind geen down dog meer zien, maar ik was weer zachtjes gaan stralen en het ondertussen een hoop shit in mezelf verwerkt en opgelost.
En toen ben ik door een combinatie van mijn eigen moed en het lot in Montana beland om een Budokon 500h Guru Killer teacher training te doen. Ik wist voordat ik ging dat dit mijn ultieme uitdaging en reis zou zijn. Ten eerste, wat is in hemelsnaam een Guru Killer? En ten tweede, ging ik, de yogi, zonder spierballen, nu echt een vechtsport doen en tussen deze bad ass mensen zitten? Nou…ja dus. Geloof het of niet, maar deze stoere omgeving, was nu juist precies de plek waar ik verbinding heb gemaakt die essentie diep diep in mijzelf. Mijn diepere weten, mijn innerlijk wijsheid, mijn stem en mijn “hogere zelf”. Het was de plek waar ik eindelijk (het wordt eens tijd als je 31 bent) van meisje naar vrouw ben gegaan. Waar ik mijn vrouwelijkheid, mijn sensualiteit en seksualiteit durfde te omarmen en toen pas de kracht en moed vond om ook die warrior in mij tot leven te brengen. En in die laatste drie maanden ben ik, wat ik noem, getransformeerd tot WILD WOMAN.
