Op mijn 21e stopte ik met mijn studie Psychologie om een jaar op reis te gaan. Toen wilde ik mij al niet conformeren aan de standaard verwachtingen van de maatschappij. En zag ik tijdens mijn reis dat het leven ook anders kon. Dat er niet één juiste manier van leven is. Daar waar iedereen anders was dan anderen, kon ik volledig mezelf zijn.
En toch ging ik terug naar Nederland en was ik mijzelf bijna ongemerkt weer gaan aanpassen, kleiner gaan maken en mee gaan doen met wat de wereld om mij heen deed. Ik had het allemaal. Een studie cum laude afgerond, een eigen huis, een goede baan als manager of operations in een grote sportschool en een leuk leven met veel lieve mensen. Ik had hier zo hard voor gewerkt. En eindelijk 'bewezen' dat ik slim genoeg was en iets kon bereiken. Ik had zelfs een plek gevonden waar ik mij een soort thuis voelde.
En toch..toch was ik niet happy. Realiseerde ik mij dat succesvol voor mij iets heel anders betekende. En dat dit wat ik nu had voor mij niet genoeg was. Dat ik gevangen zat in een leven, het leven van een ander, dat ik nog zelf zo gecreëerd had ook! En voelde ik in alles dat er meer in het leven mogelijk was dan dit. Dat er meer was in mij dan dit. Dat ik die onzichtbare kettingen die mij steeds opnieuw in deze situatie lieten belanden, mocht doorbreken.
Ik verlangde naar meer diepgang, meer vrijheid, meer ruimte en rust. Dat vond ik in mijn 30 dagen yoga teacher training in Bali, waar ik in mijn zomervakantie naar toe kon. Ik had mijzelf ondergedompeld in een andere wereld en kwam stralend en vol leven terug. Ik schrok er van hoe snel ik weer meeging in de ratrace, hoe makkelijk het is om van je eigen pad te raken en je eigen verlangens en het vuur in jezelf, langzaam weer te zien doven. Toen heb ik het allemaal opgegeven. Ik heb (lichtelijk overspannen) mijn baan opgezegd en mijn huis verkocht om weer een jaar op reis te gaan, zodat ik nu eens echt de vrouw kon gaan belichamen die ik diep van binnen werkelijk ben.